آن دم که همه از ترس در خانه نشسته بودند من قیام کردم و آنگاه که همگی خود را پنهان کرده بودند من آشکارا به میدان آمدم و آن زمان که همه لب فروبسته بودند من سخن گفتم و آن وقت که همه ایستاده بودند من با راهنمائی نور خدا به راه افتادم. در مقام حرف و شعار صدایم از همه آهستهتر بود اما در عمل برتر و پیشتاز بودم. زمام امور را به دست گرفتم و جلوتر از همه پرواز کردم و پاداش سبقت در فضائل را بردم. همانند کوهی که تندبادها آن را به حرکت در نمی آورد و طوفانها آن را از جای بر نمیکند. هیچکس نمیتوانست عیبی در من بیابد و هیچ سخنچینی جای طعن در من نمییافت. ذلیلترین افراد نزد من عزیز است تا حق او را بازگردانم و نیرومند در نزد من پست و ناتوان است تا حق را از او بازستانم... . .
ناچارش كرده بودند كه از فضائلش بگوید... 1. خطبه 37ام نهجالبلاغه: پس از فرونشاندن شورش نهروان در سال 38 هجری ایراد فرمود. (ترجمه: مرحوم دشتی)
میگفت: ظرف بیاورید، ظرفهای بزرگ بیاورید تا پر كنم.
میگفت: من به راههای آسمان داناترم از راههای زمین.
میگفت: قبل از آنكه از دستم بدهید، بپرسید از من سؤالهایتان را...
.
مردم، عجیب و غریب نگاهش میكردند..
خوشحال میشیم سری هم به ما بزنید ووبلاگ مارا هم منور کنید.

خیلی عالی بود.
خدا جزای خیر دهاد!